Van gamen op 60Hz naar spelen op 144Hz-monitoren is wonderbaarlijk. Het is alsof je van nacht naar dag gaat. Dat is wat veel van de gebruikers zeggen – niet allemaal, pas op – die de sprong hebben gemaakt naar 144Hz monitoren die speciaal op gamers zijn gericht, maar is dat verschil zo opmerkelijk?
Dat is precies wat we wilden ontdekken in tests waarin iemand zoals ik, een occasionele FPS-speler op een 60Hz-monitor, de kans heeft gekregen om te genieten van een krachtige computer en 144Hz-monitor.
Veel factoren om rekening mee te houden
Bij het zoeken naar de beste videogame-ervaring voor de pc, zijn vooral de kenmerken van de monitor waarop we de pc aansluiten relevant.
De technologie op dit gebied is opmerkelijk vooruitgegaan en vandaag is het belangrijk om rekening te houden met verschillende kenmerken als men het meeste uit die sessies wil halen.
Onder deze factoren zijn de volgende, waarop we niet te ver zullen gaan om ons later op die vernieuwingssnelheden te concentreren.
Invoervertraging
Dit onderdeel van onze game-ervaring is de vertraging vanaf het moment dat de monitor een signaal ontvangt (bijvoorbeeld een frame) en dit weergeeft op het scherm. Er zijn verschillende elementen die dit proces beïnvloeden.
Niet alleen puur technisch – onze reflexen maken ook deel uit van die vergelijking. Er zijn echter, zoals we zeggen, een aantal sleutelelementen om die vertraging te definiëren, waaronder onze netwerkverbinding (als we natuurlijk online spelen), onze randapparatuur, de hardware van onze pc en natuurlijk de 144Hz-monitor die we gebruiken om te spelen.
Deze parameter is nog steeds een van de meest gebruikte door fabrikanten om ons ervan te overtuigen dat deze inputvertraging op hun monitoren steeds minder wordt en dat onze ervaring met videogames optimaal zal zijn, maar zoals we al zeiden zijn er veel andere factoren die die ervaring beïnvloeden.
Vernieuwingssnelheid (vast)
De meeste monitoren werken op 60 Hz in hun oorspronkelijke resolutie, wat betekent dat tot 60 frames per seconde kunnen worden weergegeven met een tussenruimte van 16,66 ms tussen de frames. Deze vaste verversingssnelheid is per definitie het aantal keren per seconde dat de monitor zijn buffer bijwerkt.
Deze verversingssnelheid is geëvolueerd met de verschillende schermtechnologieën, en bijvoorbeeld wat oudere lezers zullen zich herinneren dat velen van ons bij CRT-monitoren op zoek waren naar die 72Hz-ondersteuning die vooral geschikt was voor onze sessies met de computer.
Mythen en realiteit van 144 Hz-monitoren
Met de komst van LCD-schermen is de standaardfrequentie in die 60 Hz geplaatst, hoewel zowel in het ene als in het andere geval modellen met significant hogere verversingsfrequenties verschenen en blijven verschijnen.
Sommige monitoren ondersteunen vaste verversingsfrequenties van 120 Hz (tussenruimte van 8,33 ms) en zelfs hoger, zoals die we onlangs hebben gezien met ondersteuning van 144 Hz (tussenruimte van 6,94 ms), 200 Hz (5 ms), 240 Hz (4,16 ms) en zelfs meer. Zelfs smartphonefabrikanten hebben zich bij deze trend aangesloten en we hebben al enkele telefoons met 90Hz en tot 120Hz schermen.
Variabele verversingssnelheid
Een ding is de vernieuwingsfrequentie die de 144 Hz-monitor biedt en een ander is degene die onze pc biedt bij elke game (en elk detailniveau en resolutie). Het ideaal is om een hoge framesnelheid in de game te hebben – daarvoor heb je een krachtige configuratie, een goede CPU en vooral een goede GPU nodig – evenals een monitor met ondersteuning voor een hoge verversingssnelheid. Het verschil tussen de frames die onze pc kan weergeven en de frames die de monitor kan weergeven, kan visuele artefacten genereren omdat beide frequenties niet gesynchroniseerd zijn.
Dat is wat NVIDIA G-SYNC en AMD FreeSync-technologieën doen, waarbij de vernieuwingsfrequentie van de monitor dynamisch wordt aangepast, zodat deze in realtime gelijk is aan de framesnelheid van de videogame of inhoud die we leuk vinden.
Reactietijd
Wanneer je van het ene frame naar het andere gaat (met de bijbehorende opening), is het belangrijk om te praten over de responstijd van de pixel, de tijd die een pixel nodig heeft om de overgang van de ene kleur (of staat) naar de andere te maken. Het wordt vaak reactietijd genoemd tussen verschillende grijstinten (afhankelijk van de intensiteit van de donkere kleur) die normaal tussen 2 en 5 ms liggen.
Er is geen universele standaard, maar wat wel waar is, is dat deze tijden in TN-panelen korter zijn (4-10ms) dan in IPS / PLS-panelen (normaal 8-16ms) of in VA-panelen (14-30ms). Dat maakt dat juist de TN-panelen door gamers worden gewaardeerd, ook als ze op andere vlakken nadelen hebben. Een slecht beheer van deze reactietijden en versnellingstechnieken leidt tot het verschijnen van ‘ghosting’, wat de gebruikerservaring schaadt. Dus 144Hz-monitoren zijn nog steeds een betere optie.
Bewegingsonscherpte
Als de verversingssnelheid of responstijd langzamer is dan voldoende, kan het beeld wazig lijken. Als de responstijden bijvoorbeeld traag zijn en de pixels iets langer nodig hebben om de overgang van de ene toestand naar de andere te maken, eindigt een bepaald spoor, een bepaald ‘ghosting’-effect waarbij het nieuwe beeld over het oude heen wordt gelegd. enigszins wazig.
We hebben ook bewegingsonscherpte veroorzaakt door oogbewegingen: onze hersenen kunnen waarnemen dat beweging wazig is door de manier waarop we de beweging van een afbeelding op het scherm zien, zelfs als deze afbeelding statisch is.
Een hogere verversingssnelheid helpt die effecten te verminderen, maar er zijn technieken voor het invoegen van zwarte frames tussen frames.
Recente monitoren die zijn gericht op het rijk van gamers, bevatten ook verschillende systemen (vaak eigen) om deze wazigheid te verminderen. We hebben bijvoorbeeld LightBoost (NVIDIA), Ultra Low Motion Blur of ULMB (NVIDIA), Dynamic Accuracy of DyAc (BenQ in hun ZOWIE), Extreme Low Motion Blur of ELMB (ASUS) of MotionFlow Impulse (Sony).
Spelen met 144Hz-monitoren kan je leven veranderen (of niet)
In de afgelopen jaren zijn we getuige geweest van een steeds duidelijkere trend onder zowel casual als professionele gamers. Resolutie doet er niet zo veel toe, vooral in de competitieve arena waar velen spelen met 1080p-resoluties of zelfs lagere resoluties. De verversingssnelheid is veel belangrijker.Mythen en realiteit van 144 Hz-monitoren
Dat is wat monitorfabrikanten ertoe heeft aangezet in dit opzicht steeds capabelere modellen te ontwikkelen. Hoewel 4K-modellen met ondersteuning voor 144Hz-frequenties beginnen te verschijnen, is het normaal om 1080p-monitoren te vinden met ondersteuning voor native 144Hz (of hogere) frequenties met verschillende formaten en extra functies. Sommige modellen die deze hoge frequenties niet standaard bieden, staan zelfs ‘overklokken’ toe om die hogere verversingsfrequenties te bereiken.
Het uiterlijk van deze modellen heeft geleid tot een golf van reacties van een groot deel van de gebruikersgemeenschap. Overal kunnen we debatten en artikelen zien die dezelfde conclusie lijken te hebben: spelen op 144Hz is voor degenen die deze 144Hz-monitoren verheerlijken als een andere dimensie. De sprong maken van 60Hz is voor veel van die gebruikers een fantastische ervaring
Mythen en realiteit van 144 Hz-monitoren
Het probleem is dat dit theoretische wonder niet voor iedereen is weggelegd. Net zoals we talloze getuigenissen hebben gevonden van gebruikers die de sprong naar 144Hz hebben gemaakt en niet terug kunnen, zijn er vele anderen die de sprong hebben gemaakt om enorm teleurgesteld te zijn: ze hebben helemaal niets gemerkt.
Dat kan in sommige gevallen zeker het geval zijn, vooral omdat een van de vereisten om te kunnen genieten van 144Hz-monitoren, de DisplayPort 1.2-aansluiting of de DVI-D is die is geïntegreerd in de overgrote meerderheid van grafische kaarten op de markt. De HDMI 1.4-connectoren laten theoretisch bijvoorbeeld spelen op 1080p en 120Hz toe, maar verschillende discussiethreads laten zien hoe de HDMI-poort – vanwege de connector zelf of de gebruikte kabels – in dit opzicht problemen kan geven.